W 1859 francuskojęzyczni biznesmeni w Ontario i Quebecu chcieli założyć bank pod ich lokalną kontrolą i przekonać legislaturę prowincjonalną do uchwalenia ustawy, która utworzyła Banque Nationale 4 maja 1859 roku. Niektórzy członkowie anglojęzycznej burżuazji uczestniczyli w działalności banku. kapitał akcyjny, ale frankofony zachowały wyłączną kontrolę i zajmowali wszystkie miejsca w radzie dyrektorów z Ulric-Josephem Tessierem , prawnikiem i członkiem Zgromadzenia Ustawodawczego pełniącym funkcję prezesa banku.
ak do tego doszło? W 1933 roku premier Kanady R.B. Bennett powołał Royal Commission on Banking and Currency. Jej zadaniem był zarekomendowanie reformy systemu finansowego Kanady i stworzenie koncepcji banku centralnego. W skład komisji wchodziło wielu prominentnych prawników, ekonomistów i finansistów. Wśród nich można wymienić m.in. Lorda Macmillana (prawnik), Sir Charlesa Addisa (dyrektor w Bank of England), William Thomas White (były kanadyjski minister finansów), Beaudry Leman (manager z Banque Canadienne de Montréal). Oprócz tego w komisji znalazł się Premier prowincji Alberta – John Edward Brownlee.
Bank of Canada został założony w 1934 roku dzięki uchwaleniu Bank of Canada Act. Przed uchwaleniem tego aktu Kanada nie posiadała banku centralnego, przez co nie istniał pożyczkodawca ostatniej instancji w kanadyjskim systemie bankowym. Powodowało to, że system finansowy tego kraju była narażony na niestabilność systemu podczas rynkowych krachów. Od 1891 roku rolę regulowania rynku bankowego pełniła CBA (Canadian Bankers Association).
Źródło: forexclub